Aangekomen bij de uitkijktoren zagen wij nog een tweede hert staan. Allebei de herten stonden met de neus richting het bos rechts van de uitkijktoren. Na enkele minuten kwam, naar later bleek, het plaatshert uit het bos en burlde enkele keren luid waarop de dappere ‘uitdagers’ ijlings het hazenpad kozen. Pal daarop kwam ook het roedel langzaam uit het bos en begonnen de kalveren wat speels te stoeien terwijl de smaldieren en hindes rustig knabbelden aan de vegetatie. Op een gegeven joeg het plaatshert achter een hinde aan maar blijkbaar was zij nog niet ‘gewillig’.
Het plaatshert gaf nog regelmatig blijk van zijn aanwezigheid door luid te burlen maar zijn uitdagers gingen daar niet op in. De jonge herten, de spitsers en de gaffelaar, waren in geen wegen of velden te bekennen en vanaf de uitkijktoren was er goed zicht op het oude hert met de grote achterwaarts gerichte kroon, die nagenoeg bewegingsloos kortbij in het gras lag.
Op een gegeven moment maakte ook nog een jonge vos zijn opwachting, maar helaas was deze maar heel kort te zien.
Na nog wat genoten te hebben van het schouwspel, werd onder licht protest, want het was heel leuk, aan de terugweg begonnen richting het hertenontbijt bij Daatjeshoeve wat bij alle deelnemers in goede smaak viel.
Piet Litjens