maandag 9 oktober 2017

HOOGTEPUNTEN

Hierbij van een aantal bezoekers hoogtepunten van het burlseizoen 2017:

Jan van der Heijden: Spectaculaire beelden van maandag 2 oktober 2017
Jos Vroegdijk: video
Jelte van Geest: foto en video

zondag 8 oktober 2017

Zondagavond 9 oktober: DE LAATSTE


Vol goede moed met 25 personen aan deze laatste excursie door het Limburgs Landschap om 17.30 van start gegaan. Na de gebruikelijke informatie onderweg waren we om half zeven op de wildkansel. Daar troffen we voor ons op het open terrein een plaatshert aan met nog maar 6 hinden. Gisteren morgen had hij er enkele meer. Op enige afstand stond een rivaal maar op wat burlen na, geen andere activiteit.
Ook de Exmoor pony’s liepen voor de kansel rustig  te grazen. Er werden toch mooie plaatjes geschoten. Om goed 19.00 uur werd aan de terugtocht naar de Daatjeshoeve begonnen. Halverwege werden we uitgewuifd door het oudste hert, die op zijn oud vertrouwde plaats in de wei mooi stond te wezen. Terug bij de Daatjeshoeve vernamen we dat de deelnemers zeer tevreden waren met datgeen dat ze gezien en gehoord hadden.
Een mooi afsluiting dus.

Willy Wijnhoven.

Zondagochtend 8 oktober: TOT VOLGEND JAAR

Op zondag, nog een beetje donker, verzamelde zich een grote groep mensen. Het weer was prima niet koud maar wel droog.
In het kort wat uitgelegd over het gewei van een hert, zijn we vertrokken richting omheind gebied,
Leon Goossens, ook edelhertengids, was ook onder de bezoekers. Dat was wel prettig om in samenspraak de uitleg te verzorgen.
Amper in het gebied werd er al door de kinderen een hert waargenomen, nog enthousiaster werd de tocht voortgezet. In  een open stuk rechts van het pad stonden 2 jongere herten ons nieuwsgierig aan te kijken. Dichtbij de toren werd het geburl steeds luider, doorlopen dus. Bij de toren waren een paar herten te zien, verder weg bij  links bij de waterplas lag de groep. Het plaatshert bleef constant burlen en op en neer lopen. Na 'n  minuut of 15 kwam de groep achter het bos uit wat de mensen wel wisten te waarderen. Na  de nodige foto's zijn we richting Daatjeshoeve gewandeld.
Op de terugweg begon het langzaam te regenen, eerst beetje, maar daarna meer en meer. Drijfnat zijn we bij de Daatjeshoeve aangekomen. De koffie bracht troost en al met al toch weer een zeer geslaagde excrusie. Met dank  aan Het Limburgs Landschap werd er afscheid genomen: TOT VOLGEN JAAR was wat er veel gezegd werd.
 
Peter van den Brand

zaterdag 7 oktober 2017

Zaterdagavond 7 oktober: OPGESPLITST

Ondanks slechte weer toch ongeveer 25 deelnemers.
Na gebruikelijke introductie naar toren onderweg. In tegenstelling tot eerdere excursies stond een groepje van pakweg 6 hinden met een plaatshert aan de rechterkant van de lange weg iets voorbij de Oude Graaf. Mogelijk lagen er meer hinden niet zichtbaar in het bos.
Vanaf de toren konden we een tweede groep van 7 hinden met een plaatshert waarnemen.
Iets verderop stond nog een enkel hert. Er werd nog sporadisch geburld.
Van bezoeker op de toren vernam ik dat er sedert anderhalve week stevige concurrentie zichtbaar en hoorbaar is tussen de herten. De groep hinden is nu dus opgesplitst in twee groepen.
In verband met de slechte weersomstandigheden zijn we tijdig teruggelopen naar de Daatjeshoeve.

Frans Boonen

Zaterdagochtend 7 oktober: 2 GROEPEN

Deze morgen zijn we om half acht in de morgen op stap gegaan met 18 deelnemers aan de excursie met ontbijt achteraf. Het was ideaal wandelweer, droog en geen wind. Onderweg weer allerlei informatie over het bos en de bewoners verstrekt.
Op de heenweg zagen we vanaf het wandelpad, omdat een stuk van de bomen gerooid waren, de herten lopen en hoorden we burlen. Op de wildkansel zelf hadden we het zicht op twee reeds gevormde groepen, een van ongeveer 12 beesten o.l.v. een plaatshert rechts voor de kansel op het open stuk en een groep van ongeveer 7 stuks eveneens onder toezicht van een hert, aan de bosrand geheel rechts van de kansel op het open terrein. Er werd ook stevig geburld en gestoeid door wat jongere herten. Af en toe trad het plaatshert op en verjoeg wat jongere herten. De paardjes lieten zich op een enkeling na op grote afstand niet zien. Al met al een mooi schouwspel en de groep ging tevreden op weg naar het ontbijt in de Daatjeshoeve.

Willy Wijnhoven

donderdag 5 oktober 2017

Donderdag 5 oktober: LUID GEBURL

Rond half 6 vertrokken we met een groep zeer fanatieke mensen, een mevrouw was al voor de 4e keer mee. Ze zei dat ze nog nooit echt een hert had gezien, ik heb haar beloofd dat het na vanavond anders zou zijn.
Vertrekkend vanaf de Daatjeshoeve richting omheind gebied, zoals gebruikelijk het verhaal verteld en de vragen beantwoord. Vaak wordt gevraagd hoe Het Limburgs-Landschap inteelt voorkomt, maar daar moet ik het antwoord op schuldig blijven [opmerking redactie: door nieuw bloed in de kudde toe te voegen, dat is tot heden nog niet gebeurd maar als de herten voorlopig nog binnen het raster dienen te blijven is dat een optie voor de toekomst].
Lopend richting grens Limburg- Brabant hoorde we steeds luider geburl, maar van een hert was nog geen spoor. Bij het open veld bij de Grashut voor het grenskerkmonument stonden de exmoors rustig te grazen; verteld dat zij het gebied openhouden. Het geburl klonk steeds luider, doorlopen naar de toren dan maar, recht voor de toren stonden 5 jonge herten met elkaar te stoeien.
Links lag de groep met de hinde’s en het plaatshert, die alles heel goed in de gaten hield. Als de jongen manen te dicht bijkwamen, ging hij demonstratief burelend hun richting.
Rechts in de bos rand stond nog een mooi hert ook hij liet zich regelmatig horen, na de nodige vragen en vertellingen van de andere mensen op de toren zijn we teruggegaan.
En ook nu weer was iedereen zeer tevreden over een geslaagde avond. Waar dan ook afscheid genomen werd met een overheerlijke kop koffie bij de Daatjeshoeve.

Peter van den Brand




dinsdag 3 oktober 2017

Dinsdag 3 oktober: MEERDERE RIVALEN

Om half zes vertrokken bij de Daatjeshoeve met 13 personen. Het weer werkte mee, het was prachtig droog, zelfs zonnig, wandelweer. Onderweg de nodige informatie verstrekt over het gebied en aanwezige edelherten. Onderweg naar de wildkansel werd reeds regelmatig het burlen waargenomen en ja hoor in het gebied vlak voor de grenskerk werden een groot hert en diverse hinden gespot. Het burlen van het plaatshert werd uit ander hoeken beantwoord door belagers. De afstand van de weg tot de herten was iets te groot om actie te kunnen zien, maar dat bleek voor fotografen met een grote lens geen probleem. Zo heeft RenĂ© van Echelpoel weer een paar prachtige plaatjes geschoten en voor deze site ter beschikking gesteld.


Op de toren zelf waren op een verspreid staand burlend rivaal na, ook dartelende pony’s, een zwarte ooievaar, zilverreigers en een vos te zien. Om 19.00 uur werd met het teruglopen naar de Daatjeshoeve gestart. Echter onderweg werden we getrakteerd op een imposante verschijning van het oudste hert, die in de wei mooi stond te wezen. Al bij al een geslaagde excursie.

Willy Wijnhoven

maandag 2 oktober 2017

Maandag 2 oktober: SPEKTAKEL

Vanavond met een gezellig en klein clubje mensen op pad geweest in het Weerterbos.. Onderweg geen bijzondere waarnemingen. Eerste waarnemingen van de herten bij aankomst bij de open vlakte aan de rand van het bosperceel dat links van het pad ligt. Daar lag het plaatshert omringt door diverse hinden. Vermoedelijk lagen er een aantal niet waarneembaar in dat bosperceel.
Er werd flink geburld.
Er stond een groepje mensen op het pad te observeren waaronder ook Jan van der Heijden. Hij vertelde mij dat het rond de middag flink raak was tussen de herten onderling met veel spektakel. Hij liet mij de zeer fraaie beelden zien die hij had gemaakt van de vechtende herten midden in een van de vennen. Hij zou ze ook naar jou doorsturen zodat je ze op de website kunt zetten. Rond 19.45 uur in het donker weer terug bij de Daatjeshoeve. 
Deelnemers waren zeer enthousiast over de avond.

Frans Boonen


zondag 1 oktober 2017

Zondagavond 1 oktober: NAGESLACHT

14 personen hadden zich verzameld bij de Daatjeshoeve, het was goed weer voor een excursie. De mensen waren erg nieuwsgierig, ze hadden horen vertellen dat er vaak mooie excursies waren, dus maar hopen dat het vanavond ook zou lukken.
Het was erg rustig in het bos, we hoorden niets. Via de grens Limburg-Brabant tot bij de grenskerk.
Daar hoorden we  toch echt geburl, waardoor ze nog nieuwsgieriger werden, bij de toren aangekomen waar een paar mensen erg enthousiast waren , lagen de herten met een grote groep rechts van de toren bij  de plas water. Een statig hert hield zijn groep goed in de gaten, rondom de groep liepen verschillende jonge herten , die om de beurt probeerde het plaatshert uit te dagen. Hij liet zich dan ook steeds luid burelend horen wat door de mensen erg gewaardeerd werd, een fotograaf liet aan de groep enkele mooie foto’s zien van hoe het plaatshert zijn mannelijke verplichting vervulde.
Voor de toren lag het oude Hert met het afwijkend gewei ,  verteld over hoe zo’n gewei groeit en hoe het dan verder gaat het afwerpen en nieuwe opbouw. Er stonden nog wat herten rond het bos , met veel geburl, zijn we vertrokken ondertussen was het donker toen we weer terug waren. Met een gedeelte van de groep een lekkere kop koffie gedronken en wat nagepraat en kwamen tot de conclusie dat het prachtig werk is van het Limburgs-Landschap. Al met al een heel mooie excursie,

Peter van den Brand


Zondagochtend 1 oktober: ONDER PROTEST

Om 7.30 met 21 personen, Hollanders, Belgen, Brabanders en Limburgers, welgemoed en vol verwachting op weg. Na de nodige achtergrondinformatie en de edelherten naar de uitkijktoren. Op dat moment hadden wij al een hert in de verte gezien, maar nog geen geburl gehoord.
Aangekomen bij de uitkijktoren zagen wij nog een tweede hert staan. Allebei de herten stonden met de neus richting het bos rechts van de uitkijktoren. Na enkele minuten kwam, naar later bleek, het plaatshert uit het bos en burlde enkele keren luid waarop de dappere ‘uitdagers’ ijlings het hazenpad kozen. Pal daarop kwam ook het roedel langzaam uit het bos en begonnen de kalveren wat speels te stoeien terwijl de smaldieren en hindes rustig knabbelden aan de vegetatie. Op een gegeven joeg het plaatshert achter een hinde aan maar blijkbaar was zij nog niet ‘gewillig’.
Het plaatshert gaf nog regelmatig blijk van zijn aanwezigheid door luid te burlen maar zijn uitdagers gingen daar niet op in. De jonge herten, de spitsers en de gaffelaar, waren in geen wegen of velden te bekennen en vanaf de uitkijktoren was er goed zicht op het oude hert met de grote achterwaarts gerichte kroon, die nagenoeg bewegingsloos kortbij in het gras lag.
Op een gegeven moment maakte ook nog een jonge vos zijn opwachting, maar helaas was deze maar heel kort te zien.
Na nog wat genoten te hebben van het schouwspel, werd onder licht protest, want het was heel leuk, aan de terugweg begonnen richting het hertenontbijt bij Daatjeshoeve wat bij alle deelnemers in goede smaak viel.

Piet Litjens