zondag 4 oktober 2015

Zondagavond 4 oktober: genoeg

Om 17.30 uur hadden er weer een  groep mensen zich verzameld voor de laatste excursie  naar de Edelherten. Onder een behaaglijke temperatuur gingen we richting bos, na de nodige uitleg liepen we via de grens Limburg/ Brabant naar de uitkijktoren. Onderweg vragen beantwoorden over de Edelherten en het Weerterbos  Het was bijzonder stil in het bos. Bij de toren aangekomen lag er rechts van de poort een prachtig hert, ongeveer 50 tot 60 meter voor de toren lag de groep hindes. De Exmoor pony’s waren rustig aan het grazen.
Het was erg rustig, na een half uur begonnen er vanuit de bosrand verschillende herten naar de open vlakte te lopen. Ook  de groep met de hindes kwam in beweging, luid burelend van alle kanten kregen we het geweldige oergeluid te horen,
Iemand had het idee dat de herten afscheid namen of ze wilden zeggen het is genoeg geweest. De groep en een stuk of vier herten bleven wat op en neer lopen voor de toren. langzaam werd het donker en de herten gingen richting bos en wij gingen richting Daatjeshoeve.
Ondanks dat de herten vrij rustig waren vond iedereen het zeer de moeite waard en werd het seizoen met burlexcursies afgesloten.

Peter van den Brand

zaterdag 3 oktober 2015

Zaterdagochtend 3 oktober: beetje mistig

Vanmorgen op pad gegaan met vrij grote groep mensen van heinde en verre Zeeland, Breda, kop van Limburg, Midden Limburg en Belgie.
Bij een prachtige zaterdag morgen vertrokken we om 7.30 uur en zoals gebruikelijk verteld over het Weerterbos en de groep edelherten. Nog beetje mistig, wat een mooie sfeer geeft, hoorden we de herten al snel burlen via de open vlakte langs de Brensbrug. Via de grens tussen Limburg en Brabant, naar het grenskerk monument gelopen; het geburl was duidelijk te horen en kwam van alle kanten . Bij het hek naar de uitkijktoren zagen we een paar hindes in de bosrand, links en rechts stonden drie prachtige herten luid te burelen.
Verderop de toren kon je de mannen goed zien, in een fraai door de zon verlichte terrein, lieten ze zich goed fotograferen. Na een kwartier kwam het plaatshert met de groep van 23 stuks uit het bos, de hindes liepen mooi door het water, het plaatshert had het druk om ze bij elkaar te houden.
Wat opviel is dat er steeds dezelfde hinde de groep verlaat, waardoor de herten die rond de groep zwerven erg actief waren. Maar het plaatshert hield het goed in de gaten. Rond 9.15 uur zijn we teruggegaan naar de Daatjeshoeve waar de koffie en thee lekker stond te pruttelen.
Na nog wat nakletsen was ieder weer overtuigd dat we toch heel blij moeten zijn met dit unieke stuk natuur. Tevreden nam ieder afscheid van een zeer geslaagde excursie.

Peter van den Brand


vrijdag 2 oktober 2015

Vrijdag 2 oktober: verboden terrein

Deze avond was de mooiste van de drie excursies die ik gelopen heb. Weer een geweldige opkomst, volle bak zoals dat heet. Waar op voorgaande tochten het burlen niet zo geweldig was, zo overweldigend was het deze avond. Het plaatshert stond voor onze neus met het grootste deel van de hinden, vóór het water en werd uit alle hoeken uitgedaagd. Er vond zelfs een stoeipartij plaats tussen een jonger hert en een wat oudere. Plotseling begon achter het water een wat ouder hert snel weg te lopen. Dit werd veroorzaakt door iemand met een rood jack, die zich toch op verboden terrein gewaagd had om foto’s te maken. Het was dringen om een mooi plaatsje op de wildtoren. Er waren heel veel kijkers gekomen op eigen houtje. Ook op de terugweg werden we met regelmaat getrakteerd op geburl. De Daatjeshoeve werd na afloop goed bezocht en de cappuccino smaakte weer geweldig.

Willy Wijnhoven

donderdag 1 oktober 2015

Donderdag 1 oktober: uitdager

Om even na zessen welgemoed, onder een stralend zonnetje, met 23 deelnemers op weg naar de uitkijktoren. Tijdens de uitleg onderweg over het beheer en de daarmee gepaarde gaande veranderingen in het  Weerterbos hoorden wij al af en toe in de verte de herten burlen.
Op de hoek van het hekwerk langs de grensweg  stond, bewonderd door veel toeschouwers, een imposant hert luid te burlen richting het roedel dat bij het kleine vrijstaande bosje rustig in het  gras lag; het plaatshert stond strategisch tussen het roedel en de uitdager opgesteld. Aan de andere kant van het bosje was ook een hert regelmatig aan het burlen.
Onder de hoogspanningsmast achter de uitkijktoren lag het hert met achterliggende kroontak te herkauwen. Op een gegeven moment begon ook deze te burlen en kwam langzaam in beweging richting het roedel.
Op de terugweg begaf het hert, dat zich eerder achter het bosje verscholen, richting het roedel. Het plaatshert kwam direct in actie en rende naar de uitdager toe. Helaas voor ons verdwenen beide herten achter het hoge riet en na eventjes kwam het plaatshert weer tevoorschijn waarna hij weer luid burlde. Van de uitdager was geen spoor meer te bekennen.
Zeer voldaan over het schouwspel togen wij, terwijl  duisternis inviel, daarna terug naar de Daatjeshoeve waar iedereen afscheid nam.


Piet Litjens