zondag 5 oktober 2014

Zondag 5 oktober: laatste excursie

Ondanks het miezerige weer waren om half zes de 25 deelnemers aanwezig bij de Daatjeshoeve. Omdat het toen al schemerig was hebben we er flink de pas in gezet. Onderweg info uitgewisseld over het Weerterbos en het project edelherten. Nadat we het tweede wildrooster waren gepasseerd en linksaf richting toren liepen zagen we, bij de hoek van het veld, de hele groep met plaatshert al liggen. Verder zagen of hoorden we niets. We besloten toch naar de toren te gaan, mogelijk lieten de andere herten zich daar zien. Het bleef rustig op de toren waren zelfs geen andere bezoekers. Behalve een mooi uitzicht, de exmoor pony’s en veel spreeuwen, was er geen hert te zien of te horen. Vroeger dan de afgelopen dagen, 7 uur, zijn we terug gelopen. In de wei bij de koeien zagen we twee grootte mannen lopen, even verder op nog twee in het veld en een paar wat kleiner herten bij de bosrand. De laatste mensen in de groep meende nog een zwak burlen gehoord te hebben. Gezien de reacties en het aardige briefje onder mijn ruitenwisser hebben de bezoekers een leuke avond gehad.

Ed Hemmes

zaterdag 4 oktober 2014

Zaterdag 4 oktober: nog steeds geburl

Twee van mijn gasten kwamen helemaal uit Haarlem voor een bezoek aan de edelherten. Ze hadden al een keer hun geluk op de Veluwe beproefd, maar troffen geen van de dieren aan. Het bezoek aan de edelherten in het Weerterbos werd gekoppeld aan een weekendje Limburg met een bezoek aan de thuiswedstrijd van PSV. De andere bezoekers waren woonachtig in Limburg. De burlexcursies zijn gestart op 15 september bijna drie weken geleden. De top valt zo’n 10-12 dagen na de start van de bronst. Het was dus de vraag of er nog activiteit te bespeuren was en/of er nog geburld werd. Midden voor de toren lagen de meeste hinden en jongen met het plaatshert in de buurt. Een enkeling graasde. Links, iets verderop, een man en rechts wat dichterbij nog een man. Het plaatshert vertrouwde de situatie en ging tussen de hinden liggen. Na een tijdje liep de man rechts richting toren en verdween even uit het zicht om weer met een andere man te voorschijn te komen. De schemer begon intussen te vallen toen een van de twee mannen de andere man besprong. Zou dit komen bij gebrek aan een wijfje? Tenslotte doen de hormonen hun werk. Dit tafereel speelde zich op slecht enkele tientallen meters van het plaatshert af. Of de pseudoparing, de invallende schermer of beide de oorzaak is, kunnen wij mensen niet zeggen. In ieder geval begonnen het plaatshert als liggend te burlen. Een startsein tot meer. De meeste bezoekers hadden het burlen nog nooit gehoord. Het waren dan ook mooie slotakkoorden voor deze excursie. Op de terugweg bij de Brensbrug stond wederom dezelfde mooie man als zondagochtend 28 september [zie deze blog] met af en toe een burl.

Ron Vodegel

woensdag 1 oktober 2014

Woensdag 1 oktober: oefenen

Na inleidend gesprek en het betasten van een stang van een hertengewei en van een ree, zijn we met een groep van 12 personen op weg gegaan naar de uitkijktoren. Weer kwamen de deelnemers uit allerlei windstreken. Onderweg diverse wederwaardigheden verteld. Om goed half zeven waren we op de wildkansel. Wat een schouwspel. Niet al te ver weg was een plaatshert met wel veertien hinden. Het plaatshert leek zeker van zijn zaak en lag rustig de roedel te bewaken, met af en toe wat burlen.  Wel werd de groep , duidelijk zichtbaar, omsingeld door wel 4 herten die zich ook van tijd tot tijd lieten horen. Maar het maakte zo te zien op het huidige plaatshert geen overweldigende indruk. Ook verschenen aan de rechterkant twee herten die wat stoeiend aan het oefenen waren [foto Henk Gebben].

Al bij al een rustig maar mooi schouwspel, aangevuld met wat zilverreigers en de exmoor pony’s op afstand. Op de kansel was het redelijk druk en er werd met professioneel uitziende camera’s volop gefotografeerd. Om kwart na zeven werd de afmars geblazen en bij de Daatjeshoeve voor het donker tevreden afscheid genomen.

Willy Wijnhoven