woensdag 5 oktober 2011

De laatste perikelen

Uit de berichten van de laatste dagen blijkt dat de bronst op zijn einde loopt.
Zowel maandag als dinsdagavond hoorden men terwijl het al aardig donker begon te worden, luid geburl uit  het bos schallen, maar vecht- en dreigactiviteoiten in het open veld werden niet gezien. Ook de dinsdagochtend werd nog een groep hindes met hert gezien bij de bosrand, maar het burlen was minimaal. Vanaf de wildtoren bij de Grashut zijn de herten vaak te zien, weliswaar niet voor onze neus, maar met verrekijker goed te zien verder weg bij de bosrand.  De top van de bronst is voorbij, maar voor velen was het wel een top avond: mooie geluiden gehoord en ook nog edelherten gezien!

Hettie Meertens, Bert van Dokkum & Henk Heijligers

zondag 2 oktober 2011

Zondagavond 2 oktober

Wanneer ik de blog van zaterdagochtend 01 oktober lees, klopt het met mijn eerdere waarnemingen en is er een opsplitsing van de hindengroep aan de gang. Op de toren zagen we bij optrekkende grondnevel uit het bosje links van de grenskerk negen hinden inclusief edelhertenkalveren en een hert de wei opkomen. Achter tegen het bos waren intussen zes hindes (inclusief kalveren) en een hert verschenen. De grondnevel en de invallende schemer verhinderde nauwkeurige waarneming. Het was even geduldig wachten voor ons op de toren. Ons wil zeggen 72 bezoekers en de drie gidsen Jan Broers, Ed Hemmes en ondergetekende. Op weg naar de toren zagen we op de Brensbrug een hert dat nog maar één tak lijkt te hebben. Het burlgeluid was niet zo hevig als de afgelopen dagen. Terug naar de Daatjeshoeve zagen we in de mist op dezelfde wei bij de Brensbrug een hert met kompleet gewei op nog geen twintig meter. Het dier wachtte tot we waren uitgekeken en waren verder gelopen om zijn geburl en weg voort te zetten. Een aangename eindverrassing van een geslaagde excursie.

Ron Vodegel

zondagochtend 2 oktober

Een grote groep van tussen de 50 en 60 personen stond op deze vroege ochtend al ongeduldig te wachten voor vertrek. Al snel werden burlende dieren gehoord, maar daar zou het deze ochtend ook bij blijven, door de hardnekkige mist werden geen edelherten gezien, alleen maar gehoord (foto Henk Heijligers
Het blijkt dat de groep al uit elkaar begint te vallen, gisteren zijn al twee hindes uit de groep vertrokken. Het eind van de bronst lijkt zich aan te kondigen.

zaterdag 1 oktober 2011

zaterdagochtend 1 oktober

26 deelnemers van Noord- tot Zuid-Limburg en uit het Brabantse. Enkele deelnemers waren van plan om dit jaar naar de Veluwe te gaan maar naar aanleiding van de berichten in de Limburger kwamen zij naar Nederweert.







Met alle vier de poten van de grond gaat deze angsthaas er van tussen [Foto Sjaak van Wylick].





Om 7.30 vol goede moed en vol verwachting op weg en ja al na enkele honderden meters afgelegd te hebben was al het burlen te horen. Nadat we op de Grenskerk weg bij de weide aankwamen zagen wij een hert met 2 hindes bij het bosje achter het Grenskerkmonument staan dat regelmatig burlde. Over de grote grasvlakte lag nog een deken van mist en zijn roep werd beantwoord door een hert dat nog in nevelen gehuld was. Gaandeweg brandde de zon de nevel weg en er doemden steeds meer hindes op. Midden op de grote vlakte deed een hert verwoede pogingen om het roedel van 18 hindes en kalveren bij elkaar te houden. Het was een prachtig schouwspel om de heen en weer dravende hindes en kalveren te aanschouwen en een steeds burlend plaats(?)hert daarom heen te zien draven. Aan de linker en rechterkant van de vlakte waren 2 uitdagers ook steed aan het burlen en in het bos aan de linkerzijde van de grasvlakte vlakbij het wildrooster burlde ook een hert. De oude hinde met de gele band had de neiging om steeds naar linkerkant uit te wijken maar zij werd niet echt gevolgd door de rest van het roedel; heeft haar staus verloren?
Op de terugweg kwam een groot hert luid burlend aan de linkerkant van de grasvlakte uit het bos. Volgens Truus en enkele andere toeschouwers lijkt het erop of er een wissling van de wacht had plaats gevonden wat ook het onrustige gedrag van het roedel kan verklaren.
Na nog een laatste blik op de inmiddels zonovergoten grasvlakte met de in het ronddravende hindes en herten geworpen te hebben ging het merendeel van de deelnemers, het restant was op de uitkijktoren achtergebleven, weltevreden en mooie ervaringen rijker huiswaarts.

Piet Litjens