Vanochtend met een kleine groep vertrokken richting Brensbrug. Dat was meteen raak, het plaatshert met de groep hindes (zo'n 18 stuks) stond hier in het grasland. Het hert liet regelmatig van zich horen door te burlen. Verder was er niet echt veel aktie in de groep en af en toe ging het hert kort achter een hinde aan.
We besloten om door te lopen richting wildtoren. Daar aangekomen was, zoals te verwachten, niets loos op wat koeien en paarden na.
Teruggekomen bij de Brensbrug was de groep vertrokken en stond een hert in het weiland, snuffeld op de plekken waar de hindes hadden gestaan en met zijn gewei door het gras vegend.
Het niet plaatshert vegend door het gras om 'zijn tooi' te verfraaien.
De laatste dagen is naast het leidende hert van de groep met hindes steeds een ander hert in de buurt. Hij wacht zijn kans 'geduldig' af. Hij ruikt en proeft hier de geur van de hindes die in het bos, samen met het hert verdwenen zijn.
Het was duidelijk niet het plaatshert van de groep. Dat bleek even later toen deze 'even' uit het bos kwam. Als een hond met zijn staart tussen de benen maakte het hert de benen.
Er was voor het plaatshert niet veel voor nodig om het andere hert even op zijn nummer te zetten. Alleen al door even uit het bos te komen, ging het andere hert er meteen vandoor. Hij zocht daarna weer snel de gezelschap op van zijn hindes in de relatieve rust van het herfstbos.
Henk Heijligers
